Oud genoeg om te stoppen met ondernemen? Michiel bewees het tegendeel.

Michiel van Dorssen is al zo’n 35 jaar een vertrouwd gezicht in de wereld van metaalbewerking op Texel. Zijn werkplaats was lange tijd gehuurd. Hier werkt hij aan de meest uiteenlopende projecten. Van keervorkjes voor de poffertjeskraam tot geavanceerd vistuig voor wetenschappelijk onderzoek op de Noord- en Zuidpool. Maar toen de nieuwe eigenaar van het pand besloot alles te verkopen, stond Michiel opeens voor een moeilijke keuze: kopen of vertrekken. Op 65-jarige leeftijd leek financiering een onmogelijke opgave. Met hulp van Credion-expert Paul Krugers is het gelukt om een particuliere investeerder te vinden, waardoor Michiel zijn werkplaats kon kopen.

Tijdens zijn studie Psychologie besloot Michiel dat hij iets anders wilde gaan doen. Hij woonde samen met zijn vrouw op een schip en deed wat er op zijn pad kwam. “Mijn eerste klus was schilderwerk op een zeilschip. Later begon ik masten te maken en daarna rolde ik de metaalbewerking in.” Dankzij een lascursus bij een pijpenlasser van de NAM groeide hij verder in het vak. Sindsdien werkt hij aan uiteenlopende klussen. Zijn specialiteit is het werken met ijzer, aluminium en roestvrijstaal.

In 1989 verhuisden Michiel en zijn vrouw met hun schip naar Texel, omdat zijn vrouw daar een baan kreeg. Na 10 jaar aan boord en op de kade gewerkt te hebben, huurde Michiel een werkplaats op een bedrijventerrein. Zijn werkruimte – vijf meter breed en twintig meter lang – is precies groot genoeg voor zijn werk, machines, materialen en gereedschap.

In 2002 leidde een toevallige ontmoeting tot een bijzonder project. “Ik was in de Spar in het dorp om koffie te halen, toen een technicus van Imares me op mijn rug tikte. Hij vertelde dat er een bioloog was die met me wilde praten.” Die bioloog had een idee voor een vistuig dat onder het poolijs kon vissen. En hij vroeg of Michiel dat kon maken. “Ik kon niet garanderen dat ik kon maken wat hij voor ogen had, maar ik wilde ervoor gaan.” Michiel ontwikkelde vistuig dat tegen het plafond van een ijslaag kon rijden, om de bovenste 2,5 meter van het water in kaart te brengen. “De bioloog wilde bewijzen dat er leven is onder het ijs. En wat bleek? Er zit ontzettend veel leven.”

Toen de onderzoekers bijna zouden vertrekken naar Antarctica kreeg Michiel een telefoontje met de vraag of hij mee wilde. “Mijn eerste reactie: “Ik kan toch niet zomaar mijn bedrijf achterlaten?” Thuis was de beslissing snel gemaakt. “Je moet gewoon gaan,” zeiden ze. Sindsdien ben ik zo’n twaalf keer op expeditie geweest, van de Noordpool tot Antarctica. Ik ben in Japan, Zuid-Amerika, Zuid-Afrika, Oregon en Alaska geweest.”

Michiel werkt regelmatig op de Duitse ijsbreker de Polarstern van het Alfred Wegener Instituut (AWI). “Op het achterdek heb ik een container met mijn werkplaats voor reparaties. Samen met de bemanning zet ik het vistuig in en zorg ik dat alles blijft werken. Wat begon als een project, groeide uit tot een langdurige samenwerking met Wageningen Marine Research (WMR) en het Alfred Wegener Instituut (AWI).  

Michiel huurde al 25 jaar een werkplaats op Texel. Toen de nieuwe eigenaar besloot de units te verkopen, kreeg hij een uitnodiging van de makelaar. Hij kon kopen of vertrekken.

“Dat was een schok,” vertelt Michiel. “Ik zat er al zo lang en wist niet wat ik moest doen. Ik was toen 65 jaar en ik zag het niet zitten om een lening bij de bank te krijgen, dus ik dacht dat verhuizen de enige optie was.”

Hij kwam op straat Paul Krugers van Credion tegen, die hij al langer kende. “Ik vroeg hem of hij niet iets wist om te huren als werkplaats. Waarop Paul zei: ‘Op jouw leeftijd moet je niet meer verhuizen. Gaan jullie maar lekker kerst vieren. Ik zorg ervoor dat je er kunt blijven.’”

Paul had vertrouwen in Michiels bedrijf. De omzet was stabiel en de cijfers waren goed. “Je laat toch niet iemand anders bepalen wanneer je stopt? Ik vond dat Michiel de werkplaats moest kopen.”

Leeftijd is een struikelblok bij zakelijke financiering. “Boven de zestig wordt het lastig,” legt Paul uit. “Banken vragen hoe lang je nog wilt doorwerken. Dat zit in de Nederlandse cultuur. Best bijzonder eigenlijk, in Amerika kijken ze daar bijvoorbeeld heel anders naar.”

Financiering via de bank bleek niet haalbaar, dus Paul onderzocht andere mogelijkheden. Via MB Adviesgroep vond hij een particuliere investeerder die bereid was de financiering te verstrekken.

Michiel leverde cijfers en gegevens aan waar Paul om vroeg. “Op een dag kreeg ik een mail van Paul met het bericht dat iemand wilde investeren”, vertelt Michiel. “Ik vertrouwde volledig op Paul. Hij zei dat het geen gek voorstel was. Dus toen dacht ik: dan gaan we ervoor! Paul heeft al het werk voor mij uit handen genomen.”

Het traject om de bedrijfsruimte aan te kopen duurde uiteindelijk drie jaar. De verkopende partij had veel meer tijd nodig dan gedacht om de benodigde brandscheidingen tussen de diverse bedrijfsruimtes te realiseren zodat het gebouw gesplitst geleverd kon worden. Na ontvangst van het koopcontract was de financiering snel voor elkaar.

Op 18 november 2024 werd Michiel eigenaar van zijn werkplaats. Michiel is opgelucht. “Het belangrijkste is dat de rust is teruggekeerd. Ik ben nu 68 jaar en trotse eigenaar van mijn eigen werkplaats. De onzekerheid is weg en ik kan weer gewoon mijn gang gaan.”